Hoe is het om je niet vrij te kunnen bewegen? Te weten dat je bewegingen gevolgd worden? Dag en nacht met een band om je enkel te lopen? Dat ervaart Han Moraal, algemeen voorzitter van de RSJ, op dit moment. Hij draagt 3 dagen een enkelband, op uitnodiging van Reclassering Nederland.
Op de fiets naar het werk, lange broek bedekt vast wel de enkelband. Niet dus.
Vrijwillig een aantal dagen met een enkelband lopen is niet te vergelijken met hoe dat voelt als het een echte strafmaatregel betreft, maar toch is het ervaren ervan goed met het oog op de onderwerpen waarover de RSJ adviseert. Zoals het advies dat we dit jaar uitbrengen over Technologische innovaties binnen de Forensische zorg.
Uit het dagboek: dag 1
De eerste dag met enkelband zit erop. Op de fiets naar het werk, lange broek bedekt vast wel de enkelband. Niet dus. Ik had het gevoel dat iedereen naar mij keek. Niet leuk.
‘s Avonds na het werk nog even naar het strand. Was ik de enige in lange broek: geen gezicht en ook niet uit te houden. Slapen ging ook al niet goed, maar dat kan de hitte geweest zijn. Dan maar vroeg naar het werk als het nog koel is. Kan niet. Ik heb een thuisgebod van Reclassering Nederland tot 7.30…..
Uit het dagboek: de tweede dag
De tweede dag met enkelband begon verlaat omdat ik pas om 7.30 van huis mocht.
Eenmaal aan het werk een mooie ochtend gehad op het ministerie van justitie en veiligheid waar ik ontmoetingen had met minister David van Weel, staatssecretaris Teun Struycken en staatssecretaris Ingrid Coenradie over het werk van de RSJ. Uiteraard hebben we het ook over de enkelband gehad en de mogelijkheden van elektronische detentie.
Reclassering Nederland had het gebiedsverbod zo ingesteld dat ik naar het departement kon lopen. Dom, ik liep op de terugweg net een iets andere weg en daar begon de enkelband te trillen, gevolgd door een boos sms’je: Je bent in je verboden gebied, je bent nu in overtreding. Ga terug! Direct daarna een medewerker van de reclassering aan de lijn: je houdt je niet aan de afspraken! Sorry, sorry.
En ‘s middags rond een andere afspraak nog een keer. Ik voelde mij continu bekeken, dat is het ook, en dat voelt niet fijn.
‘s Avonds weer thuis voelde nog het veiligst, nu zal er wel niets meer gebeuren…
De laatste dag
De drie dagen met enkelband zitten er op.
Gisteravond kwam een medewerker van Reclassering Nederland en een van DV&O (DJI) mij thuis bevrijden.
Ik gebruik het woord ‘bevrijden’ bewust, want zo voelde het. 24 uur per dag gecontroleerd worden, thuisarrest hebben, in delen van de stad niet mogen komen, als je het toch doet een overheid die je meteen op je schouder tikt, en een enkelband die je permanent voelt.
Dat is beklemmend. Elektronische controle is serious business.
De RSJ zal het komende jaar de staatssecretarissen van justitie en veiligheid adviseren over het toepassen van elektronische detentie. Wordt vervolgd
